Viering en preek van de week

1e zondag van de Advent

Zondag 30 november 2025, 11:00u

Celebrant: Plebaan M. Hagen

De Advent is begonnen. We willen ons voorbereiden op de komst van Christus. De lezingen spreken vandaag over waakzaamheid, want Gods Koninkrijk is nabij. Dat mogen we vieren in deze Eucharistieviering.

U kunt de livestream vinden op het Youtubekanaal van bisdom Rotterdam. Als u zich op Youtube op het kanaal van het bisdom abonneert krijgt u een melding zodra de livestream van de viering begint.

Lezingen

• Eerste lezing: Jesaja 2, 1-5
• Tussenzang: Psalm 122 (121), 1-2, 3-4a, (4b-5, 6-7,) 8-9
• Tweede lezing: Romeinen 13, 11-14
• Vers voor het evangelie: Psalm 85 (84), 8
• Evangelie: Matteüs 24, 37-44

Klik hier voor de teksten van deze lezingen.

Collecte

Via onderstaande link kunt u deelnemen aan de collecte. U kunt via de link ook deelnemen aan Actie Kerkbalans. Hartelijk dank voor uw bijdrage.

Deelnemen aan de collecte

Homilie

Plebaan M. Hagen

Tja, waar gaat het over vandaag op de eerste zondag van de Advent? Ik noem wat zinnen uit de lezingen: God zal de volken oordelen… Laten wij ons bekleden met de wapens van het licht. Weest dus waakzaam, want gij weet niet op welke dag uw Heer komt. Oordeel, wapens, waakzaamheid. Is dat onze voorbereiding op Kerstmis, onze Advent? Kan het niet wat vrolijker?

Kijken we naar de winkels en de winkelstraten, daar is het al volop Kerstmis met de kerstversiering, de lichtjes, muziek, jingle bel, een ho, ho, ho-kerstman met zijn rendier. We moeten nu al wat nadenken over het kerstdiner, of een uitje, of wat vakantiedagen, of een reisje, dat is Kerstmis in de wereld. En dan kom je in de Kerk en dan hoor je: Oordeel, wapens, waakzaamheid.

Moeten we in de Kerk nu weer de pret bederven, maak er toch gewoon een leuk feestje van, zoiets als op de Titanic, het muziekcombo blijft spelen terwijl het schip zinkt. Dat is het beeld dat Jezus vandaag oproept. U hebt die film waarschijnlijk wel eens gezien, of u kent het verhaal. De Titanic, het extreem grote en onzinkbare schip, hoogtepunt van menselijk vernuft. De mens is de natuur de baas. Geen wind, storm of golf, brengt dit schip tot zinken. De jet-set, de upper-class, de rijken der aarde maakten de maidentrip mee. Genieten van het goede dat we zelf creëren. De mens is zelf god geworden. Tot die ijsberg daar lag, heel stil. Meer dan een eeuw later gaan er nog duikers naar de diepzee om opnamen te maken van dat gezonken schip. Terwijl het schip zonk, bleef het muziekcombo doorspelen om de paniek te verbergen.

Vandaag zegt Jezus ons: “Zoals in de dagen van Noach, zo zal het zijn bij de komst van de Mensenzoon. Zoals in de dagen vóór de zondvloed de mensen aten en dronken, huwden en ten huwelijk gaven, tot op de dag, waarop Noach de ark binnenging, en zij van niets wisten, totdat de zondvloed kwam en allen wegrukte; zo zal het zijn bij de komst van de Mensenzoon”.

Is Jezus hier nu de spelbederver, de paniekzaaier, de zwartkijker? Maar zat Hij Zelf ook niet aan de feesttafel bij de tollenaars? En Hij maakte toch ook van water – wijn, bij de bruiloft van Kana? Hoe zit dat dan?

U heeft mij vaker horen spreken over het katholieke “En”. Wij katholieken denken niet snel “of” dit “of” dat, we hangen niet snel aan één kant van het spectrum, we redeneren niet één kant op. In de Kerk blijven de uitersten bij elkaar. De wijsheid vindt rechtvaardiging bij de strenge Johannes de Doper én bij een zachtmoedige Jezus. Zo is het ook in de Advent. We bereiden ons voor op het een-na-grootste kerkelijk feest, de geboorte van Christus. Het Woord dat vlees wordt. God wordt mens. Het is een hoogtepunt voor heel de mensheid en heel de geschiedenis. Dat is dus volop feest, maar het is niet lang leve de lol, het is ook volop ernst. Altijd blijven de uitersten bij elkaar.

“Weest dus waakzaam”, zegt Jezus, “want gij weet niet op welke dag uw Heer komt.” Jezus is idealist en realist, Hij bemoedigt en waarschuwt, Hij spreekt zalig en wee. Hij verbindt hemel en aarde. Hij houdt de uitersten bij elkaar.

Het zou mooi zijn als we in deze Advent, meer dan anders regelmatig een moment van rust kunnen nemen. Het zou goed zijn als we daarvoor wat plannen maken voor onszelf of ook samen met anderen, om het evenwicht te bewaren: het serieuze met het vrolijke, aandacht voor het tijdelijke én aandacht voor de eeuwigheid, feest met familie, bekenden en vrienden én tegelijk zorg voor vreemden, zieken, vluchtelingen en eenzamen.

Niet iedereen kan op retraite gaan, maar we kunnen van der Advent wel een soort retraite-tijd maken. Vier weken, met momenten van bezinning. Dat kan op zondag en door de week, het kan hier in de Mis in de kerk, maar ook thuis. We kunnen kleine speelse elementen gebruiken, een Adventskrans, of een schaal met vier waxinelichtjes. We kunnen met kinderen lezen in het Advents-gezinsboek of een Adventslied zingen voor de maaltijd. We mogen nadenken over een goed werk en wat soberder zijn. Kijk zelf wat bij je past, wat je ligt en wat je volhoudt, dan groeit de waakzaamheid, dan houden we de uitersten bij elkaar, dan zal straks een Zalig Kerstmis ook een vrolijk kerstfeest zijn.

De Kerk is geen Titanic. De Kerk is geen menselijke uitvinding waarmee wij voor God willen spelen. De Kerk is het schip van Christus, dat over de golven van de tijd en in de stormen van de wereld, bij alle dreigingen rondom, haar weg blijft gaan. Wij zingen geen liedjes en spelen geen orgel om de paniek te bezweren en de ondergang te camoufleren. Wij geloven dat Christus steeds weer, waar dat nodig is, op de gestelde tijd, de storm tot bedaren en de zee tot rust zal brengen. Ja we geloven dat als Hij ons roept, we over het water naar Hem toe kunnen wandelen. We geloven dat we met hem veilig aan de Overkant zullen komen, want met Hem is het Rijk Gods nabij.

De heilige Don Bosco had in 1862 een visioen over het schip van de Kerk met de paus als kapitein. Hij zag een enorme zeeslag en het ging er hard aan toe. Maar toen zag hij twee zuilen als enorme ankerplaatsen die houvast boden, de ene was Christus in de Eucharistie, de andere was Maria. Eenmaal vast aan die ankers was de veldslag gewonnen en kwam er grote rust.

De Advent is begonnen. Met de opgewektheid van de Blijde Boodschap en de serieuze ondertoon van Jezus die waarschuwt, willen we de komende weken gebruiken om het evenwicht in ons leven te herstellen. Ik wens u momenten van rust en bezinning, een soort Adventsretraite in het dagelijks leven. Amen.

Klik hier of bovenin op Eerdere vieringen voor opnames van eerdere vieringen en de bijbehorende preken. Indien u meer preken en columns van plebaan Hagen wilt lezen dan kunt u terecht op hagenpreken.nl.